Gang Szkarłatnego Księżyca - Czasy szalenców

Yad z wrażenia zrobiła małego karpika, ale szybko się ogarnęła i zamknęła szczękę. Wyczuwała podstęp! To nie może tak ładnie zadziałać! Za dobrze to wszystko wygląda, żeby było prawdziwe.
- E.. - zaczęła jakoś mało inteligentnie. - A.. e.. konsekwencje.. głupoty Akiru?
Nie chciało jej się wierzyć, że ujdzie jej to na sucho, nawet gdyby była niewinna, a odkładanie kary na później nie leżało w zwyczajach Victora, jak zdążyła zauważyć.
- Dzień wolny jest fajny, ale.. hm. - nie dokończyła.

-Cóż konsekwencje zostaną wymierzone. Wieczorem odbędzie się apel. Jest parę spraw godnych poruszenia. Ale nie kłopocz się tym chwilowo. Jesli dobrze się sprawisz jako mentorka może zostanie ci to darowane. - Na dole czeka już Amelia oraz Szaman. Baw się dobrze, Amelia ma dla was pieniądze. - Szaman był to pseudonim jednego z shapeshifterów. Miły ale dziwny koleś.
Na dole stał samochód a wnim już czekała młoda dziewczyna o długich czarnych włosach z niebieskim połyskiem oraz mężczyzna obwieszony dziwnymi talizmanami za kierownicą.

- No cóż.. tak.. - rozejrzała się po gabinecie. - W takim razie dziekuję. Do widzenia. - odwróciła się i wyszła z pokoju.
- Podsłuchiwałeś, co? - powiedziała do Dreina. Nie wydawała się jednak zła, że to zrobił. - Jedziemy do miasta, jak wiesz. - zastanowiła się na chwilę i zwolniła kroku w drodze na parter. - Możesz jechać z nami.. ale musisz sobie załatwić smycz i obrożę, jeśli będziesz w tej formie.

Po chwili Drein szedł za nią już w ludzkiej formie. Pokazał jej na czaerwoną obroże na szyi z którą się nie rozstawał.
-Obroże już mam. Ale smycz chyba nie będzie potrzebna. - Rzekł słodko. W sumie w tej postaci był nawet przystojny. Szkoda że wolał postać dobermana. A jeszcze wieksza szkoda że w nic po za dobermanem nie potrafił się zmieniać, nie wiadomo czy nikt go ne nauczył czy nie był w stanie.
-Po za tym obiecuję że będę grzeczny. A pójdziemy coś zjeść na mieście? - Dopytywał z entuzjazmem.
Amelia i Shamen czeklai w samochodzie.

- Nie zmieniaj się przy ludziach! - fuknęła na niego. Gdyby zobaczył to ktoś o słabszych nerwach to nie wiadomo jak by zareagował. Poza tym, to było niekulturalne.
- Jakbyś został w tamtej formie to musiałbyś ją mieć.
Zeszli na parter i Yad wsiadła do samochodu, na przednie siedzenie obok Szamana. Drein nie miał wyboru i musiał usiąść z tyłu razem z Amelią, ale z jego gadatliwością to pewnie nie bedzie dla niego problemem.
- Uważaj, lubi lizać po twarzy. - ostrzegła tonem, po którym nie wiadomo było czy żartuje czy nie. Zapięła pasy i powiedziała, ze mogą ruszać.

-Przecież zawsze tak robię, nikomu to nie przeszkadza w stadzie. Ale przy zwykłych ludziach nie będę sie zmieniał obiecuję.
- Rzekł słodko. Wsiadł do samochodu i spojrzał na Amelię.
-Siema, Rip. Cześć Szaman. - Powitał wszystkich.
-Hejka psia duszo. Jak tam zdrówko brachu? - Zapytał pogodnie. Wszystkich trakotwał równo, nie obchodziła go czyjaś pozycja ani wygląd. Nawet Drein był dla niego brachem.
-A nie narzekam. - Uśmiechnał się pies.
-Więc to ty jesteś Yadira, wiele o tobie słyszałam. Ja jestem Amelia Avarelle ale moja panienka mówiła na mnie Rip. Od "Ripper man". Ale to długa historia dlaczego. - zaśmiała się głupio.
-Bardzo chciałam poznać tą która uratowała mi zycie. Panienka była by ci bardzo wdzięczna gdyby wiedziała ile dla mnie zrobiłaś. Dziekuję. - Dziewczyna wydawała sie być radosna, nieco naiwna i wygadana. Miała około 20 lat.

- Przy zwykłych ludziach nawet nie próbuj, bo osobiście skręcę ci kark. - ostrzegła.
Yadira patrzyła w okno i się nie odzywała. Gdy tylko usłyszała co mówi Amelia, razem z tym głupawym śmiechem na końcu miała ochotę jęknąć "oh shit, seriously?!". Miała wrażenie, że to jest jej kara.
Panienka? Skąd ona wyskoczyła? Z XVIII wieku?! Już teraz Yad wiedziała, ze długo z nią nie wytrzyma i pewnie to na Dreina spadnie obowiązek opieki nad nią. W końcu on lubił wszystkich.. Postanowiła nadal się nie odzywać. Miała nadzieję, że szybko dojadą na miejsce.
Z widoku za oknem przeniosła wzrok na swoje dłonie. Przy wyjściu zgarnęła kurtkę, ale jeśli wybiorą się do centrum handlowego, to będzie musiała ją zdjąć, bo chyba się udusi, a wtedy przechodnie będą się patrzeć na nią jak na jakąś idiotkę, która się tnie. I to nieudolnie.

Dziewczynie nie przeszkadzało to że Yad ją ignoruje, nawjała i nawijła. Ciągle coś o swoje "panience" jaka to ona cudowna i wyjebana w kosmos. Oraz jaka to jest wdzięczna Yad że ta ją uratowała i że od teraz będzie jej nową panienką i bedzie jej pomagała jak tylko może. ...... czego ... co? O.o
W końcu byli na mieście. Rip dała pieniądze jakie miała jej przekazać, bedzie mogła kupić nowe ciuchy.
-Zatrzymamy się przy tym sklepie co zawsze i kupimy to co trzeba. Nie powinno zajac zbyt długo. Faustus dał ci pewnie listę i pieniądze. Zajmij sie tym a ja z Dreinem będziemy pakowali ok? - Rzkeł Szaman.

Byłaś już w tym sklepie parę razy, pomagałaś przy zakupach ale jako ta która je nosiła do samochodu, nigdy jako ta która o wszystkim decyduje.
Znałaś sprzedawcę a on ciebie. Sklep nazywał się "U wuja Sama". Prowadził go miły staruszek owy wuj Sam.
-A witajcie moi drodzy. Jak miło was znowu widzieć. Każda wasza wizyta to dla sklepu dodatkowe dochody. - Cieszył się staruszek.
-Alcrain weź no tu pomóż panu, wiesz plecy już nie te. Wybaczcie że wam nie pomogę. Ale mam tu nowego pomocnika, miły facet, uczynny pomocny, ze świecą takiego szukać.
Do pomieszczenia wszedł bardzo wysoki mężczyzna. Miał czarne włosy ze srebrnym kawałkiem smukłą twarz oraz lśniące wyraziste miodowe oczy.
-Witam. w czym mogę pomóc panie Weroni? - Zapytał grzecznie sprzedawcę.
-Przynieś no to co zwykle dla państwa.
-Oczywiście. - Odpowiedział ruszajac na tył sklepu i już po chwili wracajac z pierwszą zgrzewką konserw.
-No złoty chłopak. Mówię pani. - Zwrócił się do Yadiry. - Potrzebujecie czegoś ponad to co zwykle?

Yad miała wielką ochotę poprosić Szamana, by zatrzymał się przy aptece, to kupi sobie stopery. Albo watę i wypcha nią Amelię.
Będzie mi.. CO?! O nie, nie nie nienienie. Jeszcze
chwila, to pomyśli, że to nie gang a zakład specjalny. Wariatkowo.
Gdzie są kaftany? Albo to miasteczko jak w Truman Show! Kiedyś musi
spróbować stąd wyjechać.
- Jasne. - powiedziała wychodząc. Schyliła
się jednak jeszcze i spojrzała na tylne siedzenie. - Ty zostajesz tutaj.
Nie waż się wychodzić z samochodu. - rzuciła do Amelii i trzasnęła
drzwiami. Poszła do sklepu i wyciągnęła z kiszeni dżinsów zwitek
papieru.
- Dzień dobry.- przywitała się z wujkiem Samem. Był zawsze bardzo miły i Yadira zastanawiała się, czy wie o tym kim są czy nie. Bo jeśli nie, a kiedyś się dowie to uu.. w jego wieku to i tak pewnie na zawał zejdzie.
- E.. - zerknęła na kartkę. - Dodatkowo potrzebne są bandaże, gazy sterylne.. - uniosła głowę zdziwiona, że takie rzeczy też tutaj mają. - 15 ręczników.. 10 talerzy, 10 kompletów sztućców - Co, ktoś im zjada łyżeczki czy jak? - 20 kilo pomarańczy.. i tyle mandarynek..

-Już niosę. - Rzekł usłużnie czarnowłosy mężczyzna. Shaman pomagał mu nosić. Drein też chciał pomóc ale próba podniesienia jednej ze skrzynek którą mężczyźni podnosili z łatwością była takim wyzwaniem że padł już po przeniesieniu, czy prawie doturlaniu jednej. Amelia siedziała grzecznie w samochodzie.
-No to widzę że znowu ładny rachuneczek będzie. Pan Roshiel poinformował co trzeba załatwić. No czy rzyczy sobie panienka jeszcze czegoś? - Dopytywał Wuj Sam.
Alcrein zanosił ostatnie skrzynki do samochodu.
Drein ledwo dychał oparty o samochód.
-Panienko Yadiro, panienko! A pojedziemy do sklepu z odzieżą? - Dopytywała dziewczyna z wozu.

- Nie, chyba to wszystko. - patrzyła jeszcze raz na listę i w myślach odkreślała to, co już mają. - Tak, wszystko.
Gdy tylko usłyszała głos Amelii przewróciła oczami. Obróciła się w jej stronę.
- Po co? - zapytała tylko. Obróciłą się z powrotem do właściciela sklepu, chcąć uiścić opłatę.

Po chwili już byli w samochodzie. Wuj Sam oraz Alcrain pożegnali ich i dorzucili jeszcze jakieś jajka, czekolade i coś tam jeszcze w gratisie.
-Mili ludzie. Ale pierwszy raz widzę żeby wu Sam miał pomocnika. Przyda mu się na stare lata. Ale to chyba jakiś nietutejszy, zapach miał dziwny. - Rzekł Szaman odpalając samochód.
-To dokąd królewno? Ty dziś decydujesz. - Wróciał się do Yad.

Yadira zapięła pasy i pomachała właścicielowi sklepu razem z jego pomocnikiem. W tej formie nie miała żadnych dodatkowych zdolności, była tak samo upośledzona jak zwykły człowiek, więc nie wyczuła nic w zapachu Alcraina.
- Dziwny? - zmarszczyła brwi. - Cały wyglądał dziwnie.. - wzruszyła ramionami. To raczej nie było istotne, nie powinno ją obchodzić.
- Drein, chcesz jakiegoś fast fooda czy co? Pizzę, kebaba? - obróciła się na fotelu do niego. Coś milczący się zrobił przy Amelii.
Zoja raczej takich rzeczy nie jadła, bardzo rzadko miała na nie ochotę, zwykle starała się dbać o swoją sylwetkę, bo wiedziała, że bardzo łatwo jej będzie wzbogacić się o kilka fałdek tłuszczu, ale postanowiła zabrać tam Dreina, skoro chciał.
Potem może faktycznie podjadą do czegoś z odzieżą, top, który miała na treningu oberwał od Akiru, wiec wypadałoby kupić nowy.

Drein był trochę milczący bo Amelia zapatrzona w Yad zupełnie go ignorowała, a ten straszliwie nie lubił być ignorowany. Wolał już oberwać za swoje głupie zachowanie niż być ignorowanym.
Pojechali coś zjeść, Drein wpierniczał wszystko co było na talerzu jakby od tygodnia nic nie jadł.
Szaman polecił im mały lokal na obrzeżach, nie mieli drogo więc wszyscy mogli sie najeść.
Dalej sklepy z odzieżą, Rip kupiła sobie parę ciuszków, niestety biedactwo zupełnie nie miało gustu. Gorzej bo Szamn też nie a zaczął jej doradzać. Drein chciał jej kupić obrożę ale Amelia skutecznie wybiła mu ten pomysł z głowy parasolką. XD
Był już wieczór, słonce zaszło i już praktycznie nikogo nie było gdy wracali do samochodu.
Na ulicy nie było nikogo. Nagle stanął przed nimi jakiś jegomość. Szaman się zatrzymał i nieco zjeżył na jego widok.
Mężczyzna się ukłonił.
-Witam was. - Powitał ich grzecznie.

Gdy Drein wcinał wszystko co się dało, Yadira kupiła sobie sok i sączyła go przez słomkę, obserwując przechodniów po drugiej stronie szyby. Zastanawiała się od jak dawna chłopak już nie jadł porządnie.. bo w sumie kto wie co on jadał? I czy ta cholerna Amelia może chociaż podczas jedzenia się przymknąć?
W sklepie kupiła sobie nowy top i przez resztę czasu trzymała się z dala od tej trójki wybierającej ubrania i udawała, że ich nie zna.
Yadira cofnęła się o krok za Szamana, zerknęła na Dreina i dała mu znak, ze ma się zająć Amelią i czekała co będzie dalej. Nie odpowiedziała na jego powitanie.

Gdyby tylko Yadira mogła zauważyłą by że mężczyzna przed nimi całkowicie nie posiada zapachu, jakby nie istniał.
Szaman zawarczał głucho.
-Czego tu chcesz potępieńcze? - Warczał przez zaciśnięte zęby.
-Nie tak się wita sojusznika mój drogi. Przysyła mnie sam Katriel Adriakov. Ale może nie rozmawiajmy na ulicy. Nie chcemy przecież zwracać na siebie uwagi prawda? - Rzekł ze spokojnym i tajemniczym uśmieszkiem.
-Dobrze więc. Chodźmy. Yadira chodź ze mną. Drein zabierz Amelię do samochodu. Teraz będą rozmawiali dorośli. - Rzekł spokojnie po czym oddał chłopakowi klucz do samochodu.
Szaman ruszył z nieznajomym, weszli do jakiegoś pustego mieszkania i usiadli przy stole.
-Yadira to jest Auriel Tomarion. - Szaman przedstawił jej mężczyznę.
Ten podał jej rękę na powitanie. Wciąż tajemniczo się uśmiechał jakby wiedział wszystko o wszystkich.
-Więc czego chce od nas król potępionych z Northwood. Wiesz że wy krwiopijcy nie macie wstępu do Sedony. - Warknął ukazując niechęć rozmówcy.

Cała sytuacja mocno ją zaniepokoiła, ale wydawało się, ze Szaman zna tego człowieka. To dobrze czy nie? Miała mieszane odczucia. Potępieniec? Uniosła brwi w gore. Nie może być! Nie chciało jej się wierzyć.. żałowała, że nie jest w innej formie, wtedy wiedziała by co i jak o wiele szybciej. Jak ograniczające jest ludzkie ciało..
Chcąc nie chcąc poszła za Szamanem do mieszkania. Nie usiadła, stała niedaleko wyjścia. Miała tak ogromną ochotę się przemienić.. i zrobiłaby to, gdyby nie to, gdzie się znajdowali.
Na powitanie odpowiedziała, skinęła głową. I zastygła, słuchając co mają co powiedzenia ci mężczyźni, oraz obserwując ich reakcje.

-Kastriel Adriakov przysłał mnie tu z wiadomością. Przekażcie swojemu przywódcy że na naszym terenie kręci się morderca. Zginęły juz dwie osoby. - Rzekł mężczyzna.
-A co nam do tego? To zadanie policji, nie nasze. - Odwarknął Szaman.
-Może i tak ale mistrz Kastriel ma powody przypuszczać że sprawcą nie jest człowiek, a chyba oboje byśmy nie chcieli aby ludzie zaczęli coś podejrzewać i drążyć zbyt głęboko. Prawda?
Szman nic nie odpowiedział, tylko spuścił wzrok.
-Przekażemy to naszemu liderowi. - Odrzekł juz potulniej.
-Dziekuję, mistrz Kastriel będzie wdzięczny. - Rzekł mężczyzna po czym odszedł zostawiając Yadirę i Szamana samych.

Wilkołaczyca tylko przysłuchiwała się rozmowie i obserwowała ich. Nie wiedziała o co chodzi. Albo może raczej domyślała się. Skoro giną u nas i giną u nich i ani my, ani oni nie wiedzą kto to zrobił? Czy jest w tej grze ktoś trzeci? Kto mógłby bezkarnie zabijać wilkołaki i wampiry i nie zostać wykrytym? Tego Yad chyba nie chciała wiedzieć..
Odprowadziła wychodzącego wzrokiem i spojrzała wymownie, pytająco na Szamana.
- No?

-Więc jak pewnie się domyśliłaś Aurelion to wampir, służy Kastreilowi tutejszemu przywódcy wampirów. Wilkołaki rządzą w Sedonie a Wampiry w Northwood. My mamy zakaz wkraczania do Northwood a oni nie mogą przekraczać progów Sedony. Mamy sojusz, dopuki nikt nie wchodzi sobie w drogę jest dobrze. Robimy co chcemy ale nie mozemy rzucać sie w oczy. Sama słyszałaś w Sedonie ktoś zabija ludzi. Są dwie ofiary. Auriel powiedział ze to nie człowiek. Bie wiem skąd wie ale lepiej poinformować o tym mistrza Roshiela. - Rzekł patrząc ponuro w ścianę.
Nigdy wcześniej nie widziała go tak poważnego, był raczej typem lekkoducha.

Kiwała głową i mruczała 'aha' potwierdzając, że koduje to, co do niej mówi.
- Masz pewność, że on nie kłamał? - zapytała, ale za chwilę machnęła ręką. - W sumie, zbyt mało znaczę by mnie to interesowało. Lepiej za dużo nie wiedzieć coś mi się wydaje.. Idziemy? - położyła rękę na klamce.

-Nigdy nie ma pewności że ci krwiopijcy nie kłamią. Tak czy inaczej musimy przekazać wiadomość liderowi. To nasz obowiązek. - Rzekł wychodząc.
Po chwili byli już w drodze do domu.
-Co chciał? Co chciał? - Dopytywał Drein.
-Nic ciekawego. - Uciał krótko Szaman.

Po jakimś czasie dojechali do domu. Był akórat wieczór, chyba juz nawet po treningu. Wszyscy mieli czas wolny i szykowali się do snu.

Yad udała się od razu do łazienki, jednak musiała poczekać dłuższą chwilę, bo akurat była zajęta. Uszykowała wszystko, co potrzebowala i wzieła szybki prysznic. W ciepłej wodzie rany nieprzyjemnie piekły.
Chyba strzeli w mordę Akiru jak go znajdzie. Miała wielką ochotę to zrobić, choć wiedziała, że nie powinna.. Pewnie jednak gdy dojdzie co do czego to się powstrzyma. Przypomniała sobie też, że miał być apel.. Ciekawe, czy już był? Miała nadzieję, że tak! Choć pewnie z jej szczęściem..
Wyszła z łazienki i skierowała się do sali sypialnianej z zamiarem poczytania książki.

Yad przypomniała sobie że miała tego dnia jeszcze na prośbę Szamana powiadomić o wszystkim Roshiela. Więc nie przedłużając właśnie stoi przed jego gabinetem XD