Na wieki razem - Anastazja

-Idę go szukać. wzięła kurtkę i wybiegła z domu. Zaczęła szukać po całym mieście Kyo krzycząc czasem "Kyoishi? Gdzie jesteś?!" i biegała jak szalona. Zadzwoniła do niego na komórkę. Sygnał był, to dobrze. Chwilka... przecież coś odkrył. Może poszedł do Steina? Tak! Tam na pewno jest. Anastazja pobiegła w kierunku domu profesora Steina. Kiedy już była przy drzwiach zaczęła pukać, póki co kultularnie, chyba, że ktoś chce widzieć ją jako Krwawą Panię.
-Proszę otworzyć! krzyczała do drzwi.

Sabi szybko się ubrała i wybiegła za nią.
-Ana nie bądź głupia! Nie możesz tak latać po całym mieście. Może do kogoś zadzwoń. Może do kogoś z jego rodziny albo przyjaciół. - Mówiła Sabi.

-Katan jest jego wujem... ale on się nim nie przejmuje, sam Kyo tak powiedział. myślała. -Czekaj! Zadzwonię do Noaru, przecież jest przyjacielem Kyoishiego. wzięła w rękę telefon i wystukała numer. Kiedy odebrał, rzekła: -Noaru? Wiesz gdzie jest Kyoishi? Odkrył coś dla Steina i wyszedł rano z domu, ale go wciąż nie ma! Miała łzy w oczach.

-Przykro mi, nic nie wiem. A teraz wybacz. Jestem zajęty. - Rzekł Noaru, ale czy to możliwe że aż tak sie nie przejął zniknięciem przyjaciela? Zajęty? Co może być ważniejsze od tego że Kyo może właśnie leżeć gdzieś i umierać.
-To co z tego że powiedział że sie nim nie przejmuje! To mimo wszystko jego wuj jestem pewna że nie odmówi pomocy w takiej sprawie. W przeciwieństwie do tego kretyna Noaru. Co może być ważniejsze niż zniknięcie Kyo. - Zbulwersowała się Sabrea. Podeszła do Anastazji i objęła ją ramieniem po czym podała chusteczkę. -No juz nie płacz. Na pewno uda sie go znaleźć.

-Co teraz? Zadzwonię do tego Katana... wzięła telefon.
-Dobry wieczór, przepraszam, że przeszkadzam... z tej strony Anastazja Vileta, proszę pana, Kyoishi gdzieś zniknął, nie ma go od rana, może wie pan, co z nim? była bardzo niezapokojona, było słychać jak się denerwuje.

Katan oczywiście swym zimnym tonem odrzekł.
-Kyoishi zniknął? Na pewno gdzieś się włóczy, poszedł na piwo albo zabawia się z jakąś dziewczyną. To nie moja sprawa. Nie wtrącam się w jego zycie. Jest dorosły ma paro robić co chce. - Burknął mężczyzna bez przejęcia po czym odłożył słuchawkę z głośnym trzaskiem. Jak można bylo być tak zimnym i nie czułym? Prawdziwy potwór.

-No co za kretyni. burknęła. -Chwila... teczka o Kyo w pokoju Rociela... mam do niego numer! Dzwonię! powiedziała. Wzięła znów telefon i zadzwoniła. Kiedy odebrał, rzekła:
-Dobry wieczór, Anastazja Vileta z tej strony. Gdzie jest Kyosihi? Wie pan? Pan na pewno wie, niech pan mówi! była, jak widać, wściekła.

Jednak numer Rociela nie odpowiadał po chwili jednak ponownie zadzwonił numer Katana. W słuchawce pierwsze co usłyszała to wściekły głos Katana.
-Oddawaj ten telefon! - Po czym delikatny głos nikogo innego jak tylko Roshiela.
-Anastazja? To ty? Kyoishi zniknął? Jak długo go nie ma? - Dopytywał zatroskany mężczyzna w słuchawce.

-Od samego rana go nie ma! Nie wiem, gdzie jest, nawet nie wiem, gdzie poszedł, komórka nie odbiera... nie wiem, co robić. A inni się nim nie przejmują! Co robić, proszę pana?! pytała przez telefon, wręcz do niego krzyczała.

-Poczekaj w domu zaraz przyjadę. - Rzekł Roshiel po czym się rozłączył.

-Okej, to poczekajmy na Rociela... i czekała tak na kanapie z Sabi.

Po jakichś 15 minutach Roshiel pojawił sie w drzwiach o dziwo razem z Katanem.
-Dobrze wiec teraz mi dokładnie opowiedz co sie stało. - Rzekł spokojnie Rociel.
Katan skrzywił się z niesmakiem.
-Ale jak poszedł się gdzieś urżnąć i tracę tu swój czas to chba cię zamorduję Roci. - Burknął wysoki mężczyzna stojąc jak by mu ktoś kij od miotły w dupę wsadził za przeproszeniem.

Anastazja spojrzała wrogo na Katana.
-Więc tak, spałam. Był ranek. Wczesna pora. Kyosihi pracował nad czymś dla profesora Steina, całą noc. Przybiegł i mnie budził, że mu się udało. Potem, zanim zdążyłam wstać, wybiegł z domu i powiedział, że będzie później. I ciągle go nie ma, nie wiem, co robić! Dzwoniłam do Noaru, jego przyjaciela, nie przejął się, dzwoniłam do Pana Katana i się również nie przejął, tylko Pan, profesorze, się przejął! Co robić?! była taka roztrzęsiona, że się popłakała ze strachu.

Sabi cały czas siedziała obok niej i starała sie ją jakoś pocieszyć ale sama nie wiedziała co zrobić.
-Tak też myślałem. Sabrea zostań w domu w razie jak by Kyo wrócił. Ja i Katan pojedziemy go szukać. Mam adres profesora Steina. Od dłuższego czasu coś podejrzewałem. Katan idziemy. - Rzekł po czym wstał z kanapy i ruszył w stronę drzwi.

-Mogę iść z Wami? Proszę!!! krzyknęła, zanim wyszli. Była w butach i kurtce i stanęła w drzwiach.

-To może być zbyt niebezpieczne, nie chce narażać kolejnego swojego studenta. Wystarczyło że Mao zginał, nie stracę ciebie i Kyo. - Rzekł spokojnie Roshiel stojąc w drzwiach.
Katan spojrzał na anastazję lekko się uśmiechnął po czym spojrzał na Rociela.
-Chyba nie myślisz że ona po prostu pozwoli nam tak odejść. W końcu chodzi o jej chłopaka. Lepiej ją zabierzmy zamiast próbować jej wyperswadować że to zbyt niebezpieczne. Myślisz że posłucha? - Rzkeł Katan spokojnie.
-Dobrze, Ana wsiadaj do samochodu. Po drodze ci wyjaśnię co odkryłem. - Rzekł Roshiel wsiadając do samochodu. Katan prowadził.
Czy to możliwe że Katan się za nią wstawił? Ten zimny potwór?
Zanim wyszli Anastazja zobaczyła Mao.
-Spiesz się Ana. Przypomniałem sobie wszystko.... Spiesz się... ratuj go. Niech nie skończy tak jak ja. - Rzekła zjawa po czym się rozwiała.

"Mao! To nie Rociel Cię zabił. To mógł być Stein!!!" wykrzyknęła myślami. Kiedy jechali, była naprawdę przerażona, cała się trzęsła.
-Może pan mówić. powiedziała po chwili.

Rociel siedział na siedzeniu obok kierowcy a Anastazja z tyłu pięknego lśniącego czarnego wozu należącego do Katana.
-Więc badałem sprawę wszystkich dziwnych zniknięć oraz rzekomych samobójstw studentów na naszym wydziale i odkryłem że większość z nich miała jakieś powiązania z doktorem Steinem. Był wielkim naukowcem wiec nie za bardzo chciałem rzucać oskarżenia na wiatr to mógł być przecież przypadek. Ale nie chciałem ryzykować. Chciałem ostrzec Mao dlatego po zajęciach go zaczepiłem i kazałem mu zostawić badania które prowadził dla Steina. Jednak on całkowicie mnie zignorował. Wiedziałem że powinienem zrobić coś więcej, jakoś mu pomoc ale nie zdołałem. Po jego śmierci nie mogłem sobie z tym poradzić, mogłem nie dopuścić do jego śmierci... mogłem go ostrzec... uchronić ale mi sie nie udało. Nie wiem jak mogę sobie to wybaczyć. Można było tego uniknąć, gdybym tylko potrafił do niego dotrzeć. ... ale nie potrafiłem. - Roshiel mówił przejęty prawie ze łzami w oczach zaciskając ręce mocno w pięści.
-Później gdy porównałem prace swoich studentów z pracami Steina zrozumiałem o co tu chodzi. Stein kazał tym studentom pracować dla siebie a potem kradł ich pomysły. Całą sławę oraz pieniądze chciał zgarnąć dla siebie dlatego pozorował ich zaginięcie lub samobójstwo. To samo zrobił z Mao. Ale najgorsze jest to że to samo chce zrobić z Kyoishim. - Rzekł zdenerwowany Rociel.

-Matko Boska... Szybko, jedźmy, być może właśnie owija go sznurem! zaniepokojona aż drżała, po prostu nie mogła opanować ciała. Jej łzy poleciały strumieniami, ale próbowała zachować kamienną twarz. Siedziała i się trzęsła, a z oczu ciekły łzy. Była okropnie przejęta.

W końcu podjechali pod dom Droktora Steina. Katan wysiadając nadepnął na coś w śniegu podniósł to coś. Była to komórka, najprawdopodobniej Kyoishiego.
Pierwsze co rzuciło się w oczy Anastazji to był straszliwy widok, ludzkie dusze niczym zombie krążyły wokół domu profesora starając się dostać do środka, wszyscy studenci których zabił starali się wejść do jego domu i wymierzyć mu karę ... ale nie mogli... byli tylko duchami. Zatem tłoczyli się po prostu bez sensu.
-Dobrze teraz spokojnie. Musimy obmyślić jakiś plan. Zadzwonię na policję. Oni sie tym zajmą. - Rzekł Roshiel wybierając numer. W tem usłyszeli rozdzierający uszy krzyk.
-Nie ma czasu! - Wrzasnął Katan po czym wyważył drzwi i ruszył do piwnicy skąd dobiegał krzyk.

Anastazja pobiegła zaraz za Katanem.
-Gdzie jesteś, Ty je###y morderco?! wrzasnęła. Była wtedy nieopanowana i lada chwila mogła zamienić się w Krwawą Panią, jednak chciała to opanować. Biegła za Katanem i cała drżała.

W piwnicy było mnóstwo sprzętów i różnego rodzaju aparatur. Kyoishi był przykuty na środku piwnicy do metalowego zimnego stołu, jego ciało podpięte było pod niezliczoną ilość aparatur. Na krześle obok siedział związany Noaru. To on krzyczał ale profesor właśnie założył mu knebel.
Spojrzał spokojnie w stronę przybyłych. Wszędzie na podłodze była krew, w większości stara i brudna. Na stołach leżały narzędzia do operacji. Kyo był podpięty do kroplówki, był prawie nagii, ubrany w biały szpitalny kombinezon.
-No no kogo ja tu widzę nasz kochany prorektor. Przyszedł na prezentację mojego najnowszego dzieła? - Zapytał ze spokojem profesor. Trzymał w dłoniach skrzętnie ukryty skalpel.

Anastazja stanęła w osłupieniu. Zgarbiła się jak zwierze, wyglądała jak gotowa do walki.
-Morderca... wyszeptała na tyle głośno, żeby Stein to słyszał. W każdej chwili mogła się zmienić w Krwawą Panią, czego nie chciała. Jeśli się w nią zmieni, NIKT, pod żadnym pozorem, nie będzie miał z nią szans.

Stein uśmiechnął się szyderczo.
-Przyszliście podziwiać moje nowe dzieło? - Rzekł pokazując na Kyoishiego przykutego to zimnego metalowego stołu.
-Coś ty mu zrobił potworze!?!?! Wrzasnął Katan.
-Ja? Ależ nic. Chciałem mu pozwolić przejść do historii razem ze swoim dziełem. - Odrzekł spokojnie profesor przechadzając sie po sali. -Mao odwalił kawał dobrej roboty, myślał że już skończył swe dzieło więc go zabiłem. Przyszedłem do niego tamtego wieczoru i udusiłem go a potem powiesiłem w pokoju. Dlaczego? Skoro skończył już swoją pracę to nie był mi już potrzebny... ale ten mały bezużyteczny kretyn sie pomylił, praca nie była skończona mimo iż wykradłem mu za pośrednictwem swojej sekretarki która podszyła się pod jego ciotkę wszystkie prace. Ale pomylił się, praca nie była skończona.Dlatego potrzebowałem Kyoishiego, by dokończył pracę Mao. I wiecie co? Zakończył ją! Pracę nad zwiększeniem potencjału ludzkiego mózgu... szkoda tylko że proces jest wadliwy. Owszem poszerza możliwości ludzkiego mózgu ale za razem staje sie bezrozumną maszyną... cóż za ironia nie sądzicie? Proces już się rozpoczął... nie powstrzymacie nauki... - Rzekł głaszcząc głowę nie przytomnego Kyo który był przypięty do całej maszynerii.
Katan nie wytrzymał i ruszył wściekły na Steina, chyba po raz pierwszy na jego twarzy malowało się jakieś uczucie, a była to ślepa wściekłość.
-Ty potworze!!! Wrzasnął u rzucił się na niego z pięściami. Jednak nie dostrzegł skalpela schowanego w dłoni Steina. Cienkie ostrze wylądowało pod żebrami Katana, ciepła czerwona ciecz spływała po dłoni doktora i skapywała na podłogę.
-Ty... - Wydukał Katan osuwając sie powoli na ziemię jednak wciąż jeszcze podtrzymywany przez Steina i wbite w niego ostrze. Zaatakowanie Steina mogło sie skończyć tym że ostrze wejdzie głębiej w jego ciało.
-Ahhh szkoda... zawsze byłeś taką dobra ślepą marionetka Katanie. - Rzekł profesor z sadystycznym uśmiechem.

Anastazja rzuciła się na Steina.
-Ty chory zboczeńcu! wyciągnęła ostrożnie skalpel wbity w ciało Katana i uderzyła Steina w twarz, kiedy chciał ją powstrzymać. Szybko Katana przeniosła gdzieś dalej by usiadł.