Na wieki razem - Anastazja

-I to nie trochę. Kurcze, nie rozumiem tego wszystkiego. wzięła talerz i usiadła. Pojadła. -A wiesz co? Kupiłam sobie nową piżamę i powiesz mi, czy nie jest zbyt obwisła, bo jakiś dziwny materiał użyli. Mhm, może Ci się spodoba! uśmiechnęła się uroczo.

-Ja też nie rozumiem o co tu chodzi. Ehhhh ale to nie ważne w tej chwili. - Westchnął głęboko po czym spojrzał z chytrym uśmieszkiem na Anastazję. -Chętnie zobaczę tą twoją piżamkę.

-Hehe, mooooże Ci się spodobam! uśmiechnęła się. Gdy już zjadła, wzięła talerz i umyła go, po czym odstawiła na miejsce. -To ja idę do łazienki się przebrać. powiedziała i pognała do pokoju po piżamę, po czym szybko do łazienki. Gdy już się przebrała, wyszła wolno. Spojrzała na Kyo. -I jak? spytała. Nie chodziła i nie zachowywała się jak modelka, więc cóż.

Kyoishi także umył talerz i odstawił na miejsce, w końcu był perfekcjonistą, nie pozwolił by sobie a to aby w zlewie leżały brudne naczynia.
Usiadł na kanapie i czekał na przedstawienie.
Uśmiechnął się widząc jej słodką piżamkę.
-Cudownie ci jest w nie... ale jeszcze lepiej by było bez niej. - Zaśmiał się spokojnie.
-Swoją drogą jutro posprzątam pokój Mao i przydało by się znaleźć nowego współlokatora na jego miejsce.

-W samej bieliźnie? Heheeee, nie zdjęłam jeszcze bielizny. odpowiedziała i usiadła obok. Była bardzo blisko i położyła głowę na jego ramieniu.
-Pomóc Ci jutro sprzątać? spytała ze spokojem. Złapała go za rękę i siedziała sobie tak blisko.

-Bieliźnie? Chyba nie to miałem na myśli. - Zaśmiał się spokojnie po czym objął ją ramieniem.
-Nie musisz pomagać, poradzę sobie.... z resztą wiem że to wszystko było dla ciebie ciężkie.. więc sam się tym zajmę. Ale za to ty możesz jutro rozwiesić ogłoszenia na uczelni odnośnie tego że szukamy współlokatora. - Rzekł ze spokojem.

-Aaaa, rozumiem! zaśmiała się uroczo wraz z chłopakiem.
-Dobrze, to rozwieszę ogłoszenia. odpowiedziała.

-Dziękuję. - Odpowiedział po czym ucałował ją czule. Była już ciemna noc. Snieg padał za oknem okrywając cały świat białym puchem. Tylko tu w pokoju Kyo było ciepło i przytulnie. W kominku paliły się drwa, powoli gasnąc i zatapiając pokój łagodnym ciepłym blaskiem. Dwa smoliste koty, oba o imieniu "czarny" tylko w innych językach wylegiwały się na puszystym dywaniku przed kominkiem.
Kyoishi oraz jego ukochana Anastazja zapadli razem w głęboki sen pod puchową kołdrą na łóżku pod oknem. Wszystko było takie idealne, spokojna, wręcz upojna atmosfera. Ciepło i czułość Kyo tulącego miłość swego życia. Tylko gdzieś w mroku na poddaszu słychać było delikatne łkanie, mimo to noc wydawała się spokojna.
Ranek wstał z wolna a słońce niespiesznie rozprostowało swe promienie ogrzewając zmarzniętą ziemię.
Kyo wstał pierwszy i zrobił śniadanie, zdążył już nakarmić koty i czekał z kubkiem kawy i gazetą na to aż jego ukochana wstanie. Nad razem każda minuta snu była cenna, jednak Kyo nie potrafił się nią delektować wstawał zawsze równo 6:30 i ani minuty dłużej aby o godzinie 7:30 skończyć ostatni łyk kawy i doczytać ostatnią rubrykę z wiadomościami w gazecie. Rano raczej nie jadał śniadania, ewentualnie jedną kanapkę na szybko acz wolał raczej delektować się świeżą kawą i prasą.

Anastazja uniosła się i poszła do Kyo.
-Cześć skarbie. ucałowała go czule i namiętnie. Jej ręka usadowiła się na 'kaloryferze' {XD} Kyo. -No, Ty to masz klatę. powiedziała.

-No wiesz kochana, trzeba sie jakoś prezentować. - Zaśmiał się chłopak. Spojrzał na stół na którym leżały ogłoszenia.
-Wydrukowałem parę ogłoszeń, mam nadzieje że pamiętasz o tym że obiecałaś mi że je rozwiesisz prawda? A i zrobiłem ci śniadanie. - Rzekł ze spokojem dopijając kawę. Na kolana wskoczył mu Kuro łasząc się i stwierdzając że Kyo tej gazety to już nie doczyta.

-Też chciałabym się jakoś prezentować..ugh. no cóż, chciałaby.
-Oczywiście, że pamiętam i na pewno Ci pomogę. przytuliła go i pogłaskała kota. -A ja tu liczę na jakąś czułość! uśmiechnęła się prosto do Kyo.

-A i posłałem profesorowi bombonierkę z przeprosinami do szpitala. Później możemy się tam przejść i zobaczyć czy wszystko u niego w porządku. - Oznajmił chłopak.
-Ojjj czułości dla ciebie mam całą masę. - Rzekł przepędzajac z kolan kota i sadzajac na nich Anastazję, pocałował ją czule. Tak spedzili cały poranek jednak wkrótce wybiła godzina 7:30 i trzeba było iść na zajęcia. Kyo odprowadził Anastazję i sam poszedł na swoje zajęcia.
Zajęcia zaczęły się paroma nudnymi zajęciami a ostatnie były zajęcia z literatury pięknej profesora Roshiela. Jednak po raz kolejny pojawił się na nich profesor Katan. Wszedł do klasy z tym swoim zimnym i kamiennym wyrazem twarzy.
-Pani Creed i pani Vileta. Mam nadzieję że macie panie swoje zadanie. - Sabi wstała i podeszła do profesora oddając swoją część. Stał tak czekając aż sprawdzi.

Anastazja również powstała i dała swoje zadanie.
-Proszę pana, inaczej nie da się tego zrobić, napisałam uzasadnienie, ale... przerwała, kiedy zaczął sprawdzać. I co, ciekawe, co powie?

Profesor czytał to dłuższą chwilę. Przeglądał skrupulatnie kartka po kartce co chwila się zastanawiając, krzywiąc i ponownie powracając do swojej zwykłej kamiennej miny.
-Odpowiedzi pani Anastazji są całkiem dobre, brakuje paru elementów ale widziałem gorsze i bardziej niekompetentne odpowiedzi. Ale te od 1 do 10? Co ja mówiłem! Po za tym czy nie dało się tego zrobić zwięźle i na temat? Co to ma być? referat? Czy naprawdę pani potrzebowała aż 2 stron na odpowiedzenie na jedno pytanie? Następnym razem proszę pisac krótko! Zwięźle! I na temat! Jak w matematyce! Matmematyk nie rozwodzi się i nie pisze referatu o tym skąd się wzieło słowo "minus" on po prostu rozwiązuje zadanie. Powiedziałem dokładnie co miałyście źle ale widzę nikt mnie nie słuchał. Proszę to jeszcze raz poprawić panno Creed. Nie ma mowy że przyjmę taką pracę! - Zdenerwował się profesor.
Sabrea już wyglądała jak by zaraz miała się rozpłakać, widać było że sporo czasu poświęciła swojej pracy,wszystko było nienagannie zrobione, na każde zagadnienie rozpisała się najlepiej jak umiała, powstał z tego cały wielostronicowy referat zamiast kilku po prostu kilku odpowiedzi w którym nawet najważniejsze fragmenty były zaznaczone kolorkami z największą precyzją. Jednak widać profesor Katan tego nie doceniał, dla niego liczyła się treść, najlepiej krótka i rzeczowa.
-Proszę usiść i poprawić to na jutro. - Rzekł profesor po czym przeszedł do dalszej części zajęć. Sabi nic nie powiedziała usiadła jedynie smutno ponownie w swojej ławce.

Anastazja trzasnęła ręką w biurko profesora.
-Może pan w ogóle nie ma pojęcia o literaturze?! Kto wymyślił, by matematyk zastępował Pana Roshiela?! Napisała to dobrze! Może niech najpierw pan sprawdzi co znaczy "literatura", to nie jest matematyka, tylko poezja! Co za idiotyzm, aby porównywać matematykę do literatury! Pan musi to przyjąć, dziewczyna się napracowała, a pan to odrzuca?! Śmieszne. Doprawdy zabawne! spojrzała tak złowrogim wzrokiem na profesora, że się cała paliła. Była tylko wściekła i nie chciała nawet patrzeć na jego twarz. Stała przy biurku i czekała na jego kolejną reakcję.

Katan zmierzył Anastazję zimnym spojrzeniem.
-Może i pani się to nie podoba ale to ja tu jestem wykładowcą. Więc proszę usiąść i nie podważać moich decyzji. A jeśli się pani przedmiot nie podoba, to proszę bardzo tam jest wyjście. To już nie podstawówka, nikt pani tu na siłę nie trzyma. Więc albo pani chce pracować i przyjmie moją krytykę albo proszę opuścić mój wykład. Droga wolna. A teraz proszę wybaczyć bo muszę rozdać kserówki. Rzekł przechodząc obok wściekłej Anastazji całkowicie obojętnie. Zaczął prowadzić zajęcia jak gdyby nigdy nic. Całkowicie ją olał.

-Bezczelny idiota. burknęła do siebie i usiadła do ławki. Spojrzała tylko na niego wściekle i modliła się w duchu, by lekcja się skończyła.

W końcu zajęcia się skończyły Sabi podeszła nieśmiało do Anastazji.
-Dziękuję ci że się za mną wstawiłaś, ja bym chyba nie miała tyle odwagi by sie tak postawić samemu rektorowi. Wiesz że mógł by cie wylać bez mrugnięcia okiem prawda? W końcu jest rektorem. Chciała bym mieć tyle odwagi co ty. - Rzekła słodko dziewczyna z największym podziwem dla Anastazji.

-Przemawiała przeze mnie złość, hehe. Spróbuj to napisać tak krótko, może nie będzie się czepiał. Tak wiesz... ogólnie. Na szczęście to jeden jedyny raz, także chyba nie masz nic przeciwko? odpowiedziała dziewczynie. -Wnerwił mnie ten cały rektor. Pf, kto mu dał takie stanowisko! Bezczelny idiota, bezczelny. powtarzała sobie w kółko.

-Mam nadzieje że profesor Roshiel niedługo wróci bo już za nim tęsknię. W każdym bądź razie to było niesamowite, pierwszy raz ktoś mu się postawił. Może w ramach podziękowania zaproszę cię na piwo dziś wieczorem? Co? - Kontynuowała srebrnowłosa.
-Co? Czy ja dobrze słyszałam, chcesz iść z tą ofiarą na piwo? A z nami swoimi koleżankami to nigdy nie chciałaś? Nie mów że wolisz tą kujonice od nas! - Wtrąciła się nagle Alicja razem ze swoimi koleżankami.
-Nie mów tak! Obroniła mnie przed tym całym Katanem! - Broniła swej rozmówczyni Sabrea.
-Taaa? A ja już liczyłam ze po takiej zagrywce na pewno wyleci z uczelni. Ale nooo tak kompletnie zapomniałam że to kochaneczka naszego drogiego Kyo. Ona zawsze jest bezkarna, ale co się dziwić w końcu przecież Kyo nie pozwoli by ją wyrzucili. Jego wujaszek rektor oddziału matematyczno-fizycznego załatwił mu miejsce w klasie specjalnej to na pewno nie pozwoli wylecieć swojej suni. - Śmiała się Alicja w raz z dziewczynami.

-Alicja, czy może raczej, szmata? Weź najlepiej odejdź, bo mi tylko głupotą tu zajeżdża, najlepiej idź się pociąć czy coś, nawet nie wiem, jakie są nawyki takich pustych, durnych, głupich, idiotycznych, plastikowych laleczek. była już tak wściekła, że popchnęła Alicję. -Coś jeszcze masz do powiedzenia? spytała szyderczo. -A te Twoje pupilki, co tak cicho siedzą? Może się wykażecie, idiotki jedne? spytała z dumą.

Alicja poleciała do tyłu na szczęście jej koleżanki ją podtrzymały.
-Ty mała dziwko lepiej sobie uważaj. Jak mój chłopak John cię dorwie ze swoimi kumplami to ci tak buźkę przefasonuje że cię nawet Kyo nie pozna. Jak cię już oszpecą to twój kochaś na pewno z tobą nie zostanie. A może od razu poproszę Johna i jego kumpli żeby się tym całym Kyo zajęli wygląda na chuderlaka... prawie jak panienka... na pewno nie obronił by ciebie ani nawet siebie. Z resztą od kiedy nasza mała kujonica jest taka wyszczekana co? Ja ci tylko mówię prawdę, wszyscy tu wiedzą że twój chłoptaś ma kochanego wujaszka w zarządzie. Niby jakim innym cudem miał by się dostać do tak elitarnej klasy. Sama go z resztą zapytaj. - Rzekła z wrednym uśmieszkiem po czym ruszyła korytarzem kręcąc tyłkiem.
-A i Sabi, skasuj mnie ze znajomych na facebooku. Nie chcę mieć w znajomych kogoś kto zadaje sie z tą ofermą. - Prychnęła odchodząc ze swą świtą.

-Czyli że... stanęła wryta. -Czyli tak naprawdę dzięki wujkowi dostał się do tej klasy?! spojrzała na Sabi. -Masz mój numer telefonu na kartce, zadzwoń i się jeszcze umówimy. Musze z nim porozmawiać. Więc dzwoń śmiało, okej? Chętnie wpadnę do Ciebie. powiedziała, przekazując kartkę w ręce Sabi.

Sabi spojrzała niepewnie za dziewczynami po czym wzięła kartkę i uśmiechnęła się przyjaźnie do Anastazji.
-Jasne zmówimy się później. - Odrzekła spokojnie po czym zabrała swoją torbe i poszła pożegnawszy się spokojnie.
Dziś Anastazja kończyła pierwsza Kyo miał właśnie ostatnie zajęcia, została jeszcze godzina do końca jego zajęć. A były jeszcze ogłoszenia na temat pokoju do rozniesienia, po za tym obiecała Mao włamać się ponownie do Roshiela, ale czy był tego sens skoro Mao gdzieś zniknął?

"Mao? Mao? To ja mam się włamywać, skoro jesteś na mnie obrażony? Mao? Eh... i tak muszę coś jeszcze zrobić. Ale to mi pójdzie szybko." pobiegła z ogłoszeniami i zajęło jej to niespełna pół godziny, ponieważ latała jak szalona rozwieszając ogłoszenia. "Mao, obiecałam Ci, że znowu się włamiemy do gabinetu... Mao? To nie ma sensu, skoro i tak zniknąłeś!" krzyczała myślami. Ręce miała puste, już nic do zrobienia. Ech, Mao wciąż się nie pojawiał. Usiadła więc w korytarzu szkolnym przed salą Kyo, wyglądała na wściekłą i taką była.