Na wieki razem - Anastazja

Mao się nie pojawił, może powinna spróbować w miejscu jego śmierci lub na cmentarzu. W sumie nie było dużo miejsc w które mógł pójść. A moze to wszystko że z nim rozmawia jej sie tylko wydawało?
W końcu zajęcia sie skończyły Kyo beztrosko wyszedł z zajęć widać było że jeszcze o czymś rozmawia z Noaru. W pierwszej chwili nie dostrzegł Anastazji ale już po chwili razem z kumplem pojawił się obok niej.
-Hej kochanie. - Przywitał ją gorącym pocałunkiem.
-Hejka mała. - Rzekł jak zwykle wyluzowany Noaru.

-Cześć. sucho odpowiedziała.
-Wybierasz się dziś gdzieś? Musimy porozmawiać. powiedziała. Było widać po niej niezadowolenie. Kyoishi ją okłamał?

-Nie, raczej nic nie planowałem po za udaniem się do domu, zjedzeniem z tobą kolacji i zabraniem się za pracę dla doktora Steina. Ale na rozmowę z tobą zawsze znajdę czas. To może się przejdziemy?- Zapytał Kyo.
-Ojjj stary masz przechlapane. Jak laska mówi że chce pogadać to jest źle. Tak że trzymajcie się gołąbeczki. Do zobaczenia jutro. - Noaru pożegnał się grzecznie i ruszył w swoją stronę.
Kyo ruszył w stronę domu szczenie opatulony krótką, szedł w milczeniu obok Anastazji, śnieg skrzypiał pod ich nogami.
-Więc o czym chciałaś pogadać? - dopytywał.

-Czemu mi nie powiedziałeś, że masz tutaj wujka w zarządzie? prosto z mostu. W jej głosie była nutka rozczarowania i to dość słyszalna, ale brzmiała również stanowczo. Jednak przeważało rozczarowanie.

-Eeeee więc wiesz że Katan jest moim wujem tak? Kto ci o tym powiedział? - Zaskoczyło to Kyo, nie lubił się tym chwalić i miał swoje powody by nie mówić o tym Anastazji.

-Tak, wiem, dokładnie, wiem. A wiesz skąd? Wywaliłby mnie ze szkoły... ale tego nie zrobił. I Alicja mi powiedziała, że Katan jest Twoim wujkiem. spojrzała mu w oczy i było tylko po niej widać rozczarowanie. Zawiodła się. -Chciałabym wiedzieć, czemu mi nie powiedziałeś. dodała po chwili. Jej oczy były zaszklone.

-Bo wiesz, wiedziałem że nie przypadł ci do gustu i głupio mi było się przyznać że jest moim wujem. Po za tym nikomu o tym nie mówię bo od razu wszyscy myślą że dostałem się do tej elitarnej klasy tylko dzieki niemu, a to nie prawda! Nestety prawda jest taka że nigdy sie mną nie interesował. A to że trafiłem na ten samem uniwersytet co on to czysty przypadek. Po za tym do tej klasy dostałem sie całkowicie swoimi siłami. Więc czy to takie ważne kto jest moją rodziną a kto nie? - Zielonooki był nieco zakłopotany, wiedział że Anastazja prędzej czy później się dowie ale w głębi duszy chyba liczył że może jednak pozostanie to tajemnicą.

-Nie przypadł mi, i co? Nic nie szkodzi. A to jest ważne, kto jest Twoją rodziną. przerwała chwilę. -Ale dobra... wiesz, rozczarowałam się. Nie ufasz mi? spytała z niepokojem. W sumie sama skrywała sekret o duchu Mao, ale była pewna, że Kyo i tak nie uwierzy. -Będziesz mógł dziś spokojnie pracować... bo Sabi zaprosiła mnie na piwo. powiedziała po chwili. -Hm... nie powinieneś przeprosić? spytała po chwili, ale to już był jej miły i ciepły ton. Do tego zaśmiała się, chcąc mu pokazać, że już nie jest zła. Złapała go za rękę i tak dalej z nim szła.

-Wiesz .... wybacz. Bałem się twojej reakcji... tak ja wielkie i wspaniały Kyioshi też się czasem boję... szczególnie jesli chodzi o ciebie. Jesteś moją pierwszą dziewczyną i tak strasznie sie boję ze popełnię jakieś głupstwo. Może i wyglądam na twardego faceta ale tak strasznie się boję, nigdy nie miałem doświadczenia. Jest jeszcze tyle rzeczy o których nie miałem ci okazji powiedzieć, może ze strachu może z braku okazji. Wiesz musimy się nawzajem poznać, ale krok po kroczku nie wszystko na raz. - Rzekł spokojnie Kyo po czym ujął jej dłonie w swoje i z największą delikatnością próbował je ogrzać gdyż było chyba z minus 10 stopni i robiło się coraz chłodniej.
-Więc masz jakaś koleżankę tak? Spokojnie idź na piwo ja zrobię kolacje. TYlko nie wróć w takim stanie jak ja. -Zaśmiał się delikatnie.

Anastazja objęła go za szyję i się do niego przytuliła. Znów złapała go mocno za rękę i ruszyli oboje do domu.
-Nie martw się, ja nie piję dużo, hehe. również uroczo się zaśmiała. Spojrzała na niego urokliwie. -Ale mam dla Ciebie niespodziankę... hm, ale zobaczysz ją niedługo. uśmiechnęła się tajemniczo.

-Po za tym co do wuja chyba wciąż mam mu za złe że go przy mnie nie było nawet kiedy tak bardzo go potrzebowałem. - Rzekł smutno jednak po chwili został wyrwany z zamyślenia przez Anastazje.
-Niespodziankę? Dla mnie? Nie ukrywam ze nie mogę sie doczekać. - Zasmiał sie radośnie. W końcu weszli do domu. Był to spory domek jednorodzinny. Najpierw wchodziło się do przedpokoju gdzie wisiały kurtki oraz zostawiało sie buty, dalej po lewej stronie znajdowały sie drzwi do swoistej dobudówki w której mieszkał Kyoishi. Był to największy pokój w całym domu. Duży pokój z kominkiem i kanapą rozkładająca się w łóżko. Jedna część była przeszklona i tworzyła swego rodzaju szklarnię z widokiem na piekny ogród. Można było owy widok zasłonić ale ponieważ płot okalający ogród był wysoki oraz otoczony lasem nigdy nie było takiej potrzeby. Miał też mniejszy pokój w którym mieściło się jedynie wielkie łoże oraz mniejszy pokoik z małą łazienką ale Kyo nie lubił z niej korzystać gdyż była mała i ciasna. Dalej na parterze znajdowała się także duża i przestronna kuchnia wyłożona kafelkami z wielkim oknem. Obok kuchni były schody prowadzące na pierwsze piętro a pod schodami znajdowało się pomieszczenie z 2 pralkami oraz sznurami na prane. Na pierwszym piętrze znajdowały się 3 pomieszczenia. Był to wielki pokój po lewej stronie do którego Anastazja jednak nigdy nie widziała by ktoś wchodził, nawet Kyo. Pokój był zawsze zamknięty i nawet trudno powiedzieć co w nim było, Kyo nigdy o nim nie mówił. Po środku wejście do łazienki, dużej i przestronnej z wanną i prysznicem. a po prawej pokój Anastazji z widokiem na ulicę. Zaraz przy pokoju Anastazji były schody prowadzące na poddasze zaadaptowane na pokój gościnny, był to pokój Mao. Stojąc przy drzwiach Anastazji widziało się drzwi pokoju Mao. Była także piwnica o której także mało było wiadomo.

-Taką fajną niespodziankę, zapewne Ci się spodoba. rzekła ciepłym tonem. Odłożyła buty i odwiesiła kurtkę. Ucałowała go w usta gorąco. Miała nadzieję, że jest mu przyjemnie.
-Przy Tobie czuję się jakoś inaczej, niż sama. Jest mi bezpiecznie i dobrze. Tobie też? Nooo, omijając słowo bezpiecznie. zaśmiała się uroczo.

-Nie wątpię że mi się spodoba skarbie. - Po czym ją słodko pocałował w policzek.
-Ja też się przy tobie dobrze czuję. Ale teraz idę zrobić kolacje a ty zadzwoń do koleżanki. Wiesz mam jeszcze sporo do zrobienia. - Rzekł po czym ruszył do kuchni.

-Mm, to dobrze. odpowiedziała.
-Okej, to ja idę zadzwonić, bo miałyśmy się domówić dokładniej. Przyjdę i Ci powiem, o której idę i gdzie będę. powiedziała.
-Halo? Sabi? Cześć, tutaj Anastazja. To o której się umawiamy? spytała przez telefon.

Kyo zrobił kolacje, sałatkę ryżową z ananasem (uwielbiam ją ^.^ ) po czym udał się do piwnicy by popracować nad projektem dla profesora Steina. Tak zleciał mu czas aż do wieczora.

-Siema Ana. Co powiesz na 17? zapraszam do tego nowego klubu na mieście. "Heaven" czy jakoś tak. Może być? - Zapytał głos w słuchawce.

-Okej, to do siedemnastej. Pod klubem się spotkamy? spytała Anastazja do głosu w słuchawce.

-Jasne, jesli to nie problem. To do zobaczenia później. - Sabi się rozłączyła.

Anastazja pobiegła do Kyo.
-Kyo, nie przeszkadzam? weszła bardzo cicho. -Będę w klubie Heaven.. no i przy telefonie, jakbyś się martwił. powiedziała szeptem.

-Jasne idź i baw sie dobrze. Tylko nie wracaj za późno. Pocałował ją na dowiedzenia i wrócił do przygotowywania sałatki.
(ujmę to skrótowo XD)
Więc Anastazja wybrała się z Sabi na piwo, dobrze sie bawiły w klubie, wypiły parę piw. Sabi wyznała że trudno jest studiować na dwóch kierunkach oraz że szuka nowego lokum bo właścicielka jej stancji starsza pani która się nią opiekowała zmarła niedawno i jej syn chce sprzedać mieszkanie a co za tym idzie nie może już dłużej w nim zostać.

-Sabi! Przecież możesz mieszkać u Kyo, wynajmuje pokoje. Ja też wynajmuję pokój u niego, a jeden pokój jest wolny. Rozwieszałam ogłoszenia! Jeszcze tylko powiadomię o tym Kyo i wtedy pogadamy dokładniej, jeśli byłabyś chętna. powiedziała. Fajnie by było, chociaż miała pewne wątpliwości, nie zna dobrze Sabi, i wyjdzie, że w nocy będzie imprezowała. Miała jednak nadzieję, że taka nie jest.

Sabi raczej nieśmiała i spokojna dziewczyna o zawsze przyjaznym uśmiechu raczej nie była typem imprezowicza.
-Ahhh to było by cudownie. A tak się ostatnio zamartwiałam co zrobię z tym mieszkaniem. Jakoś nie wyobrażałam sobie zycia na akademiku. Tam ciągle te imprezy, w ogóle uczyć się nie da, ale najgorsze są te łazienki. W Vicewersalu (to prawdziwa nazwa akademika XD i prawdziwy opis akademika) są tylko dwie łazienki i jedna kuchnia na całe piętro. Nie wiem czy wytrzymała bym w takich warunkach, wszędzie bród i śmieci. Pewnie biegłby tam szczury... gdyby nie to że głodni studenci pewnie już je zjedli. - Opisywała mocno zniesmaczona panującymi tam warunkami.

-To przedyskutuję to z Kyo i Ci powiem. spojrzała na zegarek. -Uhhh, już późno. Muszę biec do domu. To napiszę Ci sms'a z odpowiedzią, okej? spytała.

-Spoko. Daj znać jak coś będziesz wiedziała. - Rzekła Sabi z uśmiechem. Po jakimś czasie się pożegnały i każda wróciła do siebie. Sabi robiła bardzo pozytywne wrażenie, może była nieco skryta ale na pewno nie należała do tych paskudnych plastików których pełno na tej uczelni.
Kyo pracował do późna w piwnicy, gdy Anastazja wróciła nikt po za dwoma wygłodniałymi kociakami jej nie przywitał. Widocznie Kyo był tak zaabsorbowany pracą że zapomniał ich nakarmić.

Anastazja szybko pobiegła do łazienki, umyła się, przebrała w SAM szlafrok. Nakarmiła koty. Zeszła na dół.
-Kyo? Ale Cię to pochłonęło. Zapomniałeś nakarmić koty. podeszła i go pocałowała. -No i mam niespodziankę. powiedziała. Niespodzianką było widok nagiego ciała Anastazji, ale póki co było widać tylko piersi {XDDDD}.

No więc przydało by się zapukać do tej jego pracowni ale możemy założyć że było otwarte. W piwnicy gdy schodziło się na dół na zimne białe kafelki były 3 drzwi, jedne z nich były otwarte, Kyo siedział tam przy jakichś papierach, książkach i obliczeniach.
-O hej skarbie, już wróciłaś? I jak tam było z koleżanką? - Dopytywał ale gdy się obrócił i zobaczył jej nagie piersi aż długopis wypadł mu z rąk. - No no to dopiero niespodzianka.