Na wieki razem - Anastazja

-Z koleżanką dobrze, no i, jest chętna do wynajmu pokoju Mao. gdy wypadł mu długopis, spytała -Nooo, podoba się? i uśmiechnęła tajemniczo.

-Jasne, jutro może się wprowadzić posprzątałem pokój jak cię nie było. Tyle płaciła w terminie. Ale teraz wybacz to mało ważne. Rzekł Kyo po czym zostawił papiery, zgasił światło i wziął Anastazję na ręce zanosząc po schodach na górę do swojego pokoju. Rzucił ja na łóżko po czym sam się na nią rzucił. Całował ją namietnie po całym ciele, szybko znalazł jak odpiąć i zerwać z niej szlafroczek. Ogień w kominku palił się jak zwykle tworząc cudowną atmosferę.

Anastazji było przyjemnie. Jeszcze za nim odpiął szlafrok, ucałowała go w usta i wyszeptała czule -Kocham Cię. po czym pozwoliła mu na resztę.

Ta noc była wyjątkowa dla nich obojga, piękna pełna cudownych uniesień, to był ich pierwszy raz. Nigdy nie czuli się sobie bliżsi. Rano obudził ją czuły całus.
-Wstawaj skarbie, śniadanie na stole. Zaraz trzeba iść na zajęcia. - Rzekł czuły i delikatny głos Kyo. Sam chłopak udał się do łazienki aby się przygotować na zajęcia. Już po paru minutach był w kuchni pijąc kawę swym zwyczajem. Położył na stole klucze.
-Masz tu moje klucze od domu, jak by przyszła twoja koleżanka to pokaż jej pokój dobrze? Ja muszę coś załatwić na mieście. - Rzekł Kyoishi.

Anastazja obudziła się bardzo wyspana i świeża. Sama się umyła i była już w ciuchach.
Podeszła do Kyo i się przytuliła do niego. -Fajna noc. Teraz ja czekam na Twoją niespodziankę. powiedziała uroczo i się zaśmiała. Czuło ucałowała Kyoishiego. -Chętnie ją wprowadzę, pokażę jej dom i w ogóle. odpowiedziała po chwili. Znów przejechała ręką po brzuchu Kyo i przystała na samym środku tułowia.

-Spokojnie ja też będę miał dla ciebie niespodziankę, nie zawiedziesz się. - Zaśmiał się. Pocałował ją mocno i namiętnie.
-Ok. ale musimy już iśc na zajecia. - Odrzekł odkładając gazetę. -Masz pierwsze zajecia z moim wujem prawda? Lepiej uważaj. Z nim nie ma przebacz. - Rzekł dośc pochmurno Kyo.

I rzeczywiście pierwsze zajecia były z prorektorem Katanem.
Mężczyzna zmierzył zimnym wzrokiem wchodzącą dla klasy Anastazję. Otworzył swój notes i spojrzał na Sabi.
-Mam nadzieję że tym razem mi pani książki nie napisała. - Rzekł zimno.
Sabi aż przeszedł dreszcz.
-Nie... nie proszę pana. - Odpowiedziała mocno przerażona że i tym razem ją zbeszta.

Anastazja również spojrzała na niego złowrogo. Nienawidziła Katana, ale uważała, że jednak rozsądniejszym będzie, jak już się nie odezwie za radą Kyo.
Popatrzała smutno na Sabi. Obawiała się reakcji Katana.

-No wiec pokaż co tym razem napisałaś panno Creed. - Rzekł profesor wyciągając rękę po pracę.
Sabi podała mu ją cała się trzęsąc. Lecz w tej chwili do klasy wszedł pewien srebrnowłosy mężczyzna o delikatnej niemal kobiecej urodzie.
-Ahhh witam wszystkich. Dziękuję ci bardzo za prowadzenie moich zajęć, ale myślę że mogę je już przejąć. - Rzekł Roshiel ze słodkim uśmiechem.
Katan spojrzał na niego z zaskoczeniem i chyba nieco mniejszą chłodną pogardą niż do reszty świata.
-Ale jesteś pewien że możesz już prowadzić? Przecież dałem ci urlop do następnego tygodnia. - Rzekł prorektor.
-Tak wiem, wiem ale nudno mi bez moich studentów i zajęć, a to było tylko niegroźne stłuczenie. - Rzekł słodko Sevarothe.
-Stłuczenie tak? A te wszystkie szwy to dla ozdoby tak? - Skrzywił się Katan.
-Ojjj wiem ze sie martwiłeś ale to nic takiego. Tak czy inaczej dziękuję ze poprowadziłeś zajecia za mnie. Na czym skończyliście? - Dopytywał Roci.
-Własnie miałem sprawdzić zadania. - Odrzekł matematyk.
-Ahhh tak? To ja się tym zajmę. Do zobaczenia później. - Rzekł Roci próbując wygonić Katana ze swoich zajęć, delikatnie. XD
Po chwili Rociel został sam na sam z pracą Sabi oraz studentami.
-Bardzo dobra praca, zawarłaś wszystko co trzeba ale ja to bym się bardziej skupił na emocjonalnym aspekcie tego dzieła. Bo sztukę trzeba poczuć a nie trzymać się ścisłych regułek i wypracowanych wzorów. - Rociel zamyślił się chwilę po czym uśmiechnął szeroko.
-To jak? Tęskniliście?

Anastazja po prostu osłupiała. Patrzała wytrzeszczonymi oczami na Roshiela.
-Ja tak. wyszeptała nieśmiało. Spojrzała na Sabi i się uśmiechnęła, chciała po prostu wybuchnąć wrzaskiem szczęścia.

Profesor zasiadł na biurku jak zwykle, mimo ze krzesło stało tuż obok on jakoś zawsze wolał to biurko.
Sabi odetchnęła z ulgą ciesząc się że wreszcie znalazł się ktoś kto doceni jej pracę.
Swoją drogą wnioskując po rumowie Katana i Roshiela czy to mozliwe że ten służbista bez serca martwił się o Roshiela? Sam dał mu urlop, przejął jego zajęcia mimo iż to nie należy do jego obowiązków a teraz upewniał się czy srebrnowłosy jest w stanie prowadzić zajęcia. Nie, to chyba nie możliwe by tego zimnego drania obchodziło coś po za cyferkami.
Zajęcia przebiegły jak zwykle może w nieco milszej atmosferze bo nagle się okazało że wszyscy tęsknili za starym profesorem i zaczęli go wreszcie doceniać. Co kilka zajęć z Katenem może zrobić z ludźmi, a kierunek matematyczny ma z nim zajęcia cały czas, biedacy.
Po zajęciach Sabi zaczepiła Anastazję.
-To jak rozmawiałaś z Kyoishim? - Dopytywała.

-Tak i możesz mieszkać. Pokazać Ci pokój? spytała.

-Jasne! Chętnie. - Odrzekłą uradowana Sabi.
Ruszyli do domu Kyo. Chłopaka tam nie było, miał coś przecież załatwić. Były tylko we dwie nie licząc wszędobylskich kociaków. Anastazja miała klucze do wszystkich pomieszczeń w domu.
-To który to mój pokój? - Dopytywała Sabrea.

Zaprowadziła ją na górę.
-Oto Twój pokój. i otworzyła drzwi. -Rozgość się. rzekła.

-Dziekuję. Zaraz przyjedzie mój znajomy i przywiezie resztę moich rzeczy. - Odrzekła ze spokojem i zaczęła się rozpakowywać.
Anastazji nie pozostało nic wiecej niż nakarmienie kotów i czekanie na Kyo z jego niespodzianką. XD

-Okej, to ja idę nakarmić koty. zeszła na dół pozostawiając Sabi samą w jej pokoju.
-No, zajadajcie. położyła miski na dole. No, zobaczymy czym się Kyo wykaże. XD

Tak więc Sabi rozgościła się w swoim nowym pokoju wieczorem do domu wrócił Kyo.
-Hej skarbie, wróciłem. I mam coś dla ciebie. - Rzekł radośnie od progu.

-Co takiego? spytała swoim miłym, uspokajającym tonem.

-Zamknij oczy. - Rzekł słodko Kyo po tym jak tylko się przebrał i napalił w kominku.
Gdy Ana zamknęła oczy coś zimnego wylądowało na szyi Anastazji. Był to srebrny naszyjnik z serduszkiem. Serduszko się otwierało a w srodku były ich zdjęcia.
-I jak sie podoba? - Zapytał ze słodkim uśmiechem.

Anastazja wzięła wdech, było widać, że jest zadowolona.
-Jakie piękne! krzyknęła. -Kyoishi, to wspaniałe! powiedziała. -No chodź tu! i wzięła go za szyję po czym mocno przytuliła do siebie. Kiedy usiadł, sama przysiadła na jego kolanach i wciąż się w niego wtulała, czasem go pocałowała prosto w usta. Spojrzała mu w oczy, była przeszczęśliwą istotą na świecie. -Kocham Cię najbardziej na świecie, po prostu nie ma tak pozytywnych słów, aby opisały moje uczucie wobec Ciebie. wyznała. Ponownie wtuliła się w niego. Potem oparła głowę o jego ramię, siedząc na jego kolanach.

-Ja też cię kocham zasługujesz na to co najlepsze. Gdybym mógł rzucił bym ci do stóp cały świat. Dla mnie przyćmiewasz cały świat, nawet słońce, bo mógł bym zyć bez słońca i powietrza... ale nigdy bez ciebie. - Rzekł słodko po czym pocałował ją namiętnie kładąc swoją ciepłą dłoń na jej dłoni.
-Żałuję w życiu wielu rzeczy ale nigdy nie będę żałował że spotkałem tak cudowną dziewczynę jak ty. - Powiedział patrząc jej głęboko w oczy.

Anastazja była niesamowicie zadowolona ze słów Kyo.
-Nie wiem, co mówić... jestem po prostu najszczęśliwsza, bo mam Ciebie i jesteś ze mną. powiedziała i znów oparła głowę o jego ramię. -Jesteś najwspanialszy, kocham Cię pod każdym względem. dodała po chwili. Było widać, że wybucha radością, jaką jeszcze nigdy nie wybuchała.

-Ja też jestem szczęśliwy... szczęśliwy jak nigdy w zyciu. - Rzekł całując ją namiętnie po chwili zszedł do szyji i jego delikatne i ciepłe usta gładziły jej szyję przyprawiając ją o dreszcze.
-Dla mnie liczysz sie tylko ty i nic więcej. Chciałbym dać ci wszystko... bo zasługujesz na to. - Mówił nie przerywając, jego dłonie gładziły jej ciało.

-To Ty jesteś tym wszystkim. i przymrużyła oczy, bo było jej bardzo przyjemnie. Objęła go o brzuch, ściągając z niego rozpinaną czarną koszulę. Przytuliła się do niego i wyszeptała -Nigdy Cię nie zostawię. Nigdy.

Chłopak przytulił ją do siebie i zaczął delikatnie rozpinać jej bluzkę, pieszcząc jej ciało ciepłymi dłońmi i poznając dotykiem każdy jego kawałek.
-Ty dla mnie też jesteś wszystkim.
Pozwolił sobie ściągnąc bluzę i teraz Anastazja miała przed sobą jego ukształtowaną klatkę piersiową.

Anastazja przejeżdżała czasami dłońmi po jego...kaloryferze. XDD Przymrużała oczy co trochę.
-Mmm... wydała z siebie. Było po niej widać, jak jest jej przyjemnie z Kyoishim. -Mm... ponownie wydała, aby uzmysłowić Kyoishiemu fakt, że jest jej z nim bardzo dobrze i czuje się swobodnie. Gładziła rękoma jego tułów, często stając na 'sześciopaku'. XD