Na wieki razem - Anastazja

-Bo ta postać ponoć stoi pomiędzy Bogiem, a Szatanem. Światłem, a Ciemnością. rzekła.

-To dlaczego akórat ja musiałam paśc jej ofiarą? - Zastanawiała się dziewczynka.
Wtedy przyszedł Kyo.
-No dziewczynki szykujcie się, zakładajcie najładniejsze kiecki i idziemy! Zabieram was dziś na obiad do tej nowej knajpki na mieście. - Rzekł ochoczo Kyoishi.
Chrona nieco się zakłopotała gdyż ona nie miała nic ładnego by się przebrać.
-Ale... ale ja nie mam żadnej .... kiecki... - Chrona chwilę sie zastanawiała nad tym czym jest "kiecka" ale w końcu doszła że obojętnie co by to nie było ona z pewnością tego nie ma, bo szczerze powiedziawszy to nie miała niczego.
-To dlatego najpierw skoczymy do centrum handlowego. Ana skarbie... pomożesz wybrać coś ładnego dla Chrony? Wój Katan przysłał nam trochę kasy więc możemy zaszaleć. Plus widziałem śliczną bluzeczkę która mogła by ci sie spodobać. - Rzekł dumny z siebie chłopak z rozbrajającym uśmiechem.

Anastazja się uśmiechnęła. -Pewnie. rzekła. Uśmiechnęła się w stronę Chrony. Gdy usłyszała o bluzce, zaciekawiła się, co tam jej Kyoishi wybrał.

No więc razem ruszyli do supermarketu. Pozwolił Anastazji wybrać ciuchy dla Chrony. Opisz jak byś ją ubrała (ma jasno różowe włoski i błękitne oczka jej ulubione kolory to czarny i biały o ile udało ci sie z niej tą informację wyciągnąć XD)

Wybrała jej ładną sukienkę, która ładnie przylegała do ciała. Była na ramiączkach, cała czarna z białym, ładnym paskiem ozdobnym na tułów.
-I jak, podoba się, czy szukamy dalej? spytała z uśmiechem Chrony.

Dziewczynka całkowicie nie miała piersi przez niedożywienie co jej trochę przeszkadzało jako że sukienka była obcisła i dobrze przylegała do jej wychudzonego ciała. Jednak jeszcze w życiu nie miała na sobie sukienki i czuła się w niej prawie jak księżniczka. Jej twarz aż cała się rozpromieniła.
-Jest śliczna! - Krzyknęła uradowana po czym rzuciła się Anastazji na szyję aby jej podziękować.
Jednak ten słodki sielankowy obrazek popsuło paru dresów przechodzących obok.
-Ej ty gościu! Ładnie się tak w kiecki ubierać? - Wrzasnęło wrednie paru oprychów. Przez brak piersi najprawdopodobniej pomyśleli że Chrona jest facetem. Dziewczynce aż zrobiło się głupio i cały jej entuzjazm zniknął.

Anastazja przytuliła Chronę. Spojrzała na dresy.
-To jest dziewczyna ślepoto. rzekła oschle. -Nie wymądrzaj się, Ty z kolei wyglądasz jak zapaśnik sumo. i zaśmiała się wrednie w jego stronę.

Akurat Kyo zostawił je same bo stwierdził że nie będzie się wtrącał w damskie sprawy. Poszedł na kawę i miał czekać na dolnym pietrze galerii handlowej.
Dres wkurzył się nie na żarty.
-Ej ty malutka lepiej uważaj na słowa. - Warknął jeden z nich. Podeszli do dziewczyn zgraną grupą.
Jeden z nich zamachnął się i wymierzył cios w Anastazję jednak na drodze jego pięści stanęła Chrona chcąc chronić przyjaciółkę. Oberwała od dresa w twarz a ze była drobna i delikatna aż odleciała kawałek lądując na ziemi ustami pełnymi krwi.

Anastazja od razu ogarnęła wściekłość. Rzuciła się na oprawcę, kopiąc go i zadając mu okropne ciosy w brzuch. Machała rękami na tyle mocno, że każdy, który by podbiegł, mógłby dostać ciosa w twarz.

Jeden z oprawców się złożył po kopniaku w brzuch jednak jego koledzy zaraz pospieszyli na pomoc. Uderzyli Anastazję z kolana w brzuch tak że aż jej na chwilę zabrakło tchu.
Reszta oprychów zaczęła ją okładać pięściami.
-Nie będziesz się tu rzucać mała.
Zachowanie dresów zwróciło uwagę sprzedawczyni która od razu wezwała ochronę jednak minuty do ich przybycia zdawały się wiecznością pod gradem ciosów.

-Będę oblechu! wściekła się i zaczęła się bronić. Kopała, biła po twarzach.

Na szczęście po chwili przybiegła ochrona, niestety zbiry uciekły pozostawiając Anastazję i Chronę na ziemi.
Anastazja była nieco poobijana na szczęście sprawcy nie chcieli jej zrobić większej krzywdy a jedynie nastraszyć i ukarać za to że się rzuca.
Lecz gdy uciekali coś nagle wybiło z ziemi, czy to ciernie? Chyba tak. oplotły im nogi sprawiając że się przewrócili a ochrona mogła ich dorwać. Cierniów chyba nikt ani z opryszków ani z policjantów nie widział bo same dresy dziwiły się dlaczego się przewrócili.

Anastazja, widząc ciernie od razu się przestraszyła ale zarazem ucieszyła. Kiedy było po wszystkim wzięła Chronę za rękę i pobiegły we dwie do Kyoishiego.

Kyo aż się przestraszył. Chrona była cała we krwi, a Anastazja pobijana.
-Mój Boże! co wam się stało?!?! Dobra nie ważne. Chodźmy do któregoś ze sklepów z pewnością mają jakąś apteczkę.
Chrona długo nie chciała otworzyć ust by mogli zobaczyć czy zbiry nie wybiły jej zębów lub nie zrobili czegoś równie strasznego. W końcu pozwoliła się obejrzeć, po namowach Kyo. Na szczęście nie było to nic poważnego przygryzła sobie zębami język i policzek przy uderzeniu, stąd było tyle krwi. Kyo opatrzył też Anastazję.
-Mój Boże, nie można was zostawić na 5 minut samych.

-To wina jakichś dresów! burknęła. -Zaczęli nabijać się z Chrony więc i ja im powiedziałam, mieli już mnie uderzyć ale Chrona mnie obroniła się na nich rzuciłam no i...

Kyo się załamał.
-Czy ja naprawdę muszę za wami chodzić nawet do toalety? Czemu wszystko co złe przytrafia się akórat tobie? No konie świata. Nie mogę was zostawić ani na chwilę. No ale już dobrze wracajmy do domu. Nie chcę już żadnych więcej problemów. - Westchnął Kyo zabierając obie panie ze sklepu. Po powrocie do domu opadł zmęcozny na fotel.
-Jutro rano znowu na zajęcia.... ehhhhh ale mi się nie chce. -Westchnął ciężko.

-To nie nasza wina.. fuknęła niezadowolona. Wracając również ciężko opadła, tyle, że na kanapę. -Mi też nie. rzekła.

-Ponoć ma przyjść jakaś nowa wykładowczyni. Na miejsce po profesorze Steinie. Ehhh może ona bedzie normalniejsza. Po za tym profesor Crowley wraca z urlopu. Ten koleś mnie przeraża... i nie tylko mnie. - Rzekł Kyo targany nagłym przejściem ciarek.
-Idź spać, ja jeszcze zrobię zadania. Dobrej nocy skarbie. - Rzekł ze spokojem udając sie do swojej piwnicy.

-Dobrz... chodź Chrono, idziemy spać. zaprowadziła Chronę na łóżko, potem sama się położyła i zasnęła.
EDIT:
Nastał dzień. Anastazja obudziła się w samotności, Kyoishi najprawdopodobniej poszedł do kuchni lub krząta się po domu. Chrona spała wtulona w kołdrę na kanapie. Dziewczyna uniosła głowię i wygięła się, wypinając brzuch do góry w postaci łuku. Przetarła leniwie oczy rozglądając się po pokoju z uwagą. Postanowiła cichutko wstać, by nie zbudzić Chrony i udać się do kuchni. Zsunęła z siebie kołdrę, zagarnęła włosy za ucho- po chwili zwijając je w kok- i uniosła się, dumnie prostując kręgosłup. Poprawiła bluzkę i stąpnęła na panelach tworząc lekki skrzyp. W powietrzu unosił się zapach mroźnej zimy, co dawało jej więcej energii. Spojrzała błogo na Chronę. Tak małe dziecko, pozornie przestraszone, uciekające przed rzeczywistością, lecz w realnym świecie walczy o swoje, jest zupełnie kimś innym. Tak przynajmniej spostrzegała Chronę Anastazja.
Kierując się w stronę kuchni poczuła lekki powiew piżamowej koszulki. To wiatr muskał jej młode, zgrabne ciało. Bluzka zawinęła się lekko ku górze, co odsłaniało częściowo brzuszek Anastazji, który był chudy i zgrabny. Nie przejęła się tym i w sumie tego nie poczuła, w tamtej chwili chciała ujrzeć tylko radosną twarz ukochanego. No bo co jest lepsze od bliskości jego umięśnionego ciała, co jest lepsze od ciepła, jego intymności i troski? Nic. Kierowała swoje powolne kroki, które z każdą sekundą przyspieszały w stronę kuchni, aż w końcu znalazła się u progu. Zakrzyknęła wesoło unosząc ręce w geście otwarcia i przymrużyła oczy: -Dzień dobereeek! Ktoś tu ma ochotę na tulenie? i szeroko się uśmiechnęła, rozwiewając przy tym swój wspaniały, przyjemny zapach.
//Mam nadzieję, że Kyoishi jest w kuchni... XDD//

BYł mroźny chociaż słoneczny zimowy poranek, w nocy napadał sporo śniegu i cały świat zdawał się przykryty być miękką puchową kołderką. Idealny dzień by wylegiwać się w łóżku z gorącą czekoladą w ręce. Jednak studentom nie dane było spędzić tak czasu, zajęcia zaczynały się bardzo wcześnie a niektórzy wykładowcy wymagali by być na każdych zajęciach. Z resztą Kyo nie opuścił by zajęć za żadne skarby świata, był porządnym uczeniem, może nawet za bardzo. Był tym typem człowieka który nawet z wysoką gorączką upierał się że musi wypełnić swoje obowiązki.
Teraz właśnie kręcił się po kuchni, jak zwykle wstał pierwszy i szykował śniadanie dla wszystkich. Zawsze to robił, lubił być zawsze na czas i nie znosił spóźnień, dlatego wstawał tak wcześnie. Wszystko musiało być dopięte na ostatni guzik, a gdy już był pewien że jest zwarty i gotowy na kolejny dzień miał jeszcze chwilę dla siebie, by rozkoszować się poranną kawą i gazetą. Praktycznie nie zdarzyło się jeszcze by o czymś zapomniał.
Teraz właśnie siedział przy stole zaczytany w jakiś artykuł. Lubił czytać gazetę z jego regionu, przeglądać co się wydarzyło w ostatnim czasie i co dopiero nadejdzie. Jednak szybko mu to zwykle szło i po chwili nudził się zwykłymi ploteczkami i doniesieniami o złym stanie dróg czy tym podobnych, toteż przeżucał się na Focusa, Politykę czy gazety naukowe. Nad ranem lubił poczytać coś lekkiego, wieczorem zaś kochał zasiąść przed kominkiem z jakąś bardziej wymagającą lekturą. Kuro i Black jego dwa czarne koty, które tylko sobie znanym sposobem potrafił od siebie odróżnić szwendały się gdzieś pod stołem. Na blacie leżały już dwa talerze z jajecznicą oraz tostami, przygotowane specjalnie dla Anastazji i Chrony. Sam Kyoishi nie jadał śniadań, zaczynał dzień od kawy by zaoszczędzić na czasie, jednak na przygotowanie posiłku dla swej ukochanej nie szczędził czasu.
Podniósł wzrok z nad czasopisma i uśmiechnął się widząc że Anastazja już nie śpi.
-Hej skarbie. - Rzekł wyjątkowo radośnie.
-Wiesz przepraszam że wczoraj byłem taki nie miły. Wiesz po prostu się o was martwię. Po za tym jestem trochę zły na siebie że nie moge być cały czas przy was by was chronić. Mam nadzieję że to rozumiesz. - Rzekł nieco poważniej z wyczuwalną nutką smutku w głosie.

Anastazja mimo tego, że wczorajszy dzień był trochę z nieporozumieniami, była szczęśliwa, że Kyo mogła ujrzeć. Kochała go mocno, całym sercem i uwielbiała jego uśmiech. Bardzo ją szanował, co sprawiało ją szczęśliwą. Uśmiech na jego twarzy był dla niej skarbem, uwielbiała jego ciepło i bliskość, kochała być przy nim. Uwielbiała smak wspólnego pocałunku czy przytulenia, to było dla niej niesamowicie kochane. Komplementy, czy to, jak ją bronił i kochał były dla niej również miłe. 
-Ale i tak Cię kocham najmocniej na świecie i nigdy nie przestanę!- uśmiechnęła się wesoło i "upadła" na niego tak, by się mocno przytulić. Spojrzała w jego piękne oczy i uśmiechnęła się.
-A Ty mnie kochasz?- spytała słodko i przekręciła głowę, przez co była słodsza.

Kyo ponownie się uśmiechnął, ciepło i przyjaźnie. Objął ją silnymi ramionami w których zawsze mogła czuć się bezpieczna i szczęśliwa, nie chciał jej wypuszczać z nich już nigdy. Mógł by tak już zostać na zawsze, wtulony w jej ciepłe ciało. Miał jeszcze sporo czasu nim będzie musiał wychodzić i zamierzał go poświęcić swej ukochanej. Ostatnio czuł że trochę ją zaniedbywał, obiecał kolację na którą przez tamten incydent nie poszli. Jednak zamierzał to dziś zmienić, miał już plan. 
-A jak myślisz? - Zapytał z głupiutkim uśmieszkiem tuląc ją do siebie i pozwalając jej usiąść na swoich kolanach.

Usiadła na jego wygodnych (XDD) kolanach i wtuliła się w jego muskularne ciało.
-No ja mam nadzieję, że mnie kochasz!- i zaśmiała się. 
-A dasz mi buzi?- i wyszczerzyła się ładnie jak dziecko z przedszkola. Była tak w nim rozkochana, nie dość że przystojny, umięśniony, to mądry, szanujący i poważny kiedy trzeba. Ideał!

Kyo raczej nie był typem mięśniaka, jednak dbał o swoje ciało i starał sie je utrzymywać w dobrej kondycji. Jego piękne szmaragdowe oczy zalśniły nowym blaskiem.
-Kocham cię głuptasku! Kocham najbardziej na świecie!

Jak niebo bez gwiazd żyć nie może
jak jasne światło bez cienia

tak niechaj dobry Bóg pomoże
kochać cię do końca istnienia. - wyrecytował Kyo fragment jednego ze swoich wierszy które stworzył dla Any. Raczej nie chwalił się swoją bardziej twórczą stroną ale miał wrażenie że z miłości do Anastazji mógł by zostać nawet poetą. 
-A swą przysięgę, pocałunkiem pieczętuję. - Rzekł spokojnie z błogim uśmiechem po czym pocałował ją namiętnie a jego ciepłe wargi złączyły się z ustami Anastazji.

Anastazja uśmiechnęła się niesamowicie szczerze i słodko, kładąc ręce na jego barkach. 
-Mój kochany poeta! Też Cię kocham najmocniej na świecie mój najkochańszy i najpiękniejszy, najmądrzejszy! Nie ma nikogo lepszego od Ciebie. Tylko Ty się liczysz dla mnie, jesteś moim całym światem, Twój uśmiech powoduje u mnie taki podwójny, kocham Cię.- rzekła uśmiechając się wesoło i dotykając nosem jego, trzymając go za szyję. Czując przyjemny pocałunek zatopiła swoje ciepłe usta w jego wargach i mocno go do siebie objęła, wtulając się w jego tors. Zamknęła oczy oddając się tej jakże przepięknej chwili. Czasem całowała go przyjemnie po szyi tak, żeby sprawić mu przyjemność, skoro on jej dawał jej mnóstwo! Nie mogła być dłużna. W "chwili przerwy" pomiędzy kolejnymi romantycznymi pocałunkami rzekła -Mój najkochańszy miś na świecie- i ponownie oddała się słodkim chwilom.